Choroby zawodowe

Podstawa prawna

●ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.)
●Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r., poz.1367 z późn. zm.)
●Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. z 2013 r., poz.1379 z późn. zm.)
●Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych  (Dz. U. z  2019 r. poz. 1205 z późn. zm.)
●Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego    uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. z 2020 r., poz. 233)
●Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków. (Dz. U. z 2019 r. poz. 757 z późn. zm.)

Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi dalej narażeniem zawodowym. Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej może dokonać:
●pracodawca,
●każdy lekarz (lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad zakładem pracy, lekarz każdej specjalności leczący pacjenta, lekarz stomatolog) oraz lekarz podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej
●pracownik aktualnie zatrudniony lub były pracownik (bezrobotny, rencista, emeryt), przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną

Orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania wydawane jest  na podstawie:
●wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych,
●dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika,
●dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.

W/w orzeczenie WOMP wysyła :
●właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu,
●zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi
●lekarzowi kierującemu na badanie

Badany w jednostce orzeczniczej I stopnia pracownik lub były pracownik w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, który nie zgadza się z treścią wydanego orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia, którą jest instytut badawczy w dziedzinie medycyny pracy. Pracownik składa wniosek za pośrednictwem jednostki orzeczniczej, w której orzeczenie lekarskie wydano.

Orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej wydane przez lekarza jednostki orzeczniczej II stopnia jest ostateczne.  

Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim wydanym przez jednostki orzecznicze oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.

Decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego otrzymują:
●zainteresowany pracownik lub były pracownik,
●pracodawca lub pracodawcy zatrudniający pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
●jednostka orzecznicza zatrudniająca lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
●właściwy okręgowy inspektor pracy.

Odwołanie od decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje pracownikowi lub byłemu pracownikowi oraz pracodawcy w terminie 14 dni od jej otrzymania za pośrednictwem tegoż inspektora sanitarnego do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

Druki do pobrania: